Yaralanmış Talib-i Hakikat

Yaralanmış Talib-i Hakikat

Yara

Gül haşmetiyle açsa da baharda
Solarak gidiyor geçen zamanla

Kalırsa anısı, o da hafızada
Yahut tohumundaki DNA’da 

Nerede o ziynetler ki büyülerdi
Hele kokusu! Baş döndüren cinstendi 

Bütün varlığı bir an için miydi
Kendini kısa sürede sevdirdi ve gitti.

Merhem

Yok olmak ne mümkündür O’nun katında
Sonsuzluğa açılan kapısı var, ahir hayatında. 

Kelimelerin, cümlelerin yanında hâzır
Gören bir Basîr, duyan bir Semi’ vardır.

Ey gül! Dert etme yeşil dallarım yok oldu diye,
Va’didir Hakk’ın “en güzel şeyler iâde” diye

Merak edersin ki, âh-u vâhlarım, zikirlerim gitti nereye?
Zerreden şemse bütün âlem, emanettir Hıfz-i İlahî’ye.